Ik zie haar nog voor me staan, mijn dochter, een jaar of 2 oud en soms nieuwsgierig naar wat ik aan het doen ben. Ze ontdekt de wereld op haar eigen manier:
🪟klimt in de vensterbank om naar Opa te zwaaien
📚haalt de boekenkast leeg om wat hoger te kunnen klimmen
🐐glipt als ik niet oplet naar buiten voor een goed gesprek op peuterniveau met de geitjes
En soms, vraagt ze mij om uitleg. Het zorgt er voor dat ik mijn woorden zorgvuldig kies. Niet langdradig, dan is ze al weer weg. Ook niet te moeilijk want dat leidt alleen maar tot nóg meer vragen. En duidelijk de waarom benoemend.
Kinderlijk eenvoudig dus. Herken je dat in JOUW verhaal?
